مجله - نقطه

فصلنامه ی  نقطه نخستین شماره ی نشریه ی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نقطه، در بهار ۱۹۹۵-۱۳۷۴ به انتشار رسید. مدیر مسئول فصلنامه، بهزاد لادبن بود. مسئولیت امور فنی مجله را (تا شماره ی ۳)، کریم صادق برعهده داشت و صفحه آرايی آن را علیرضا یاوری. سردبیری نقطه تا شماره ی ۳ با ناصر مهاجر بود. شمارههای ۸ و ۹، به کوشش رضا ناصحی به انتشار رسید. سرسخن شماره ی ۳، خوانندگان را در جریان تغییر در شیوه ی اداره ی نقطه قرار میدهد. هیئت تحریریه ی نقطه چپگرایى بودند که پس از سرکوب فراگیر سالهای نخست دهه ی ۱۳۶۰-۱۹۸۰به ناگزیر از ایران گریخته بودند. در آخرین شماره ی نقطه‌– شماره ی ۹- نام همکاران نشریه آمده است: تراب حق شناس، سیروس جاویدی، شهرام قنبری، مهناز متین، علیرضا منافزاده، ناصر مهاجر و علیرضا یاوری. نقطه بنا داشت که فصلنامه باشد و سالی چهار به دست خوانندگان برسد. اما دشواریهای کار در تبعید، آن را عملاً به گاهنامه تبدیل کرد. بین سالهای ۱۹۹۵-۱۳۷۵ تا ۱۳۷۸-۱۹۹۹، در مجموع ۹ شماره از مجله ی نقطه‌به چاپ رسید. نقطه، در زندگی کوتاه خود، مطالب گوناگونى را به انتشار رساند که بیشترشان تحلیلی و تحقیقی هستند؛ اما سهمی هم برای بازتاب خبرهاى مهم ایران در نظر گرفته شده بود. سرمقاله ی نقطه، به مسائل سیاسی روز ایران اختصاص داشت. نوشته های دیگر آن نشریه، مسائل گوناگونی را در برمیگرفت: از مسائل اجتماعی و سیاسی گرفته تا بررسی رویدادهای مهم ایران، تا حقوق بشر، مسئله ی زن و تبعیض جنسی، نقد ادبی و هنری تا تاریخنویسی ووو. مسئله ی دین و اسلام شیعى، جایگاه آن در مناسبات سیاسی و اجتماعی ، لزوم جدایی دین از دولت و سکولاریسم نیز مورد توجه بود. مسائل و مقولاتی که به ویژه پس از استقرار جمهوری اسلامی از اهمیتی کلیدی برخوردار شدند، در نقطه مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. مسائل بین المللی نیز همواره جزیی از موضوعهاى مورد توجه نشریه ی نقطه بود. تا شماره ی ۳-۴ صفحات آخر گاهنامه ی نقطه عنوان "زندگی مردم از زبان رسانه های دولتی ایران" را بر پیشانی داشت. در این بخش خبرهای مهم ایران با استناد به روزنامه های دولتی و شبه دولتی بازتاب مییافت. کتابها و نشریات تازه نیز در هر شماره معرفی می شد. از شماره ی ۲ به بعد، در هر شماره ی نقطه، پرونده ى ویژهاى درباره ى موضوعى مهم گشوده شد كه مجموعهای از دیدگاههای گوناگون را در بر میگرفت: مسئله ی کردستان، سانسور در ایران، انقلاب ۱۳۷۹، شکنجه و زندان، جنبش چپ، روشنفکر و روشنفکری، کفر و الحاد، از موضوع هاى این ویژهنامه ها هستند. بیشتر نوشته های نقطه ثمره ى کارهاى پژوهشى روشنفكران ایرانى ست. اما مطالب ترجمه شده نیز در مجله به چاپ میرسید. نشریه ى نقطه از این اقبال كم مانند برخوردار بود که نقاش، طراح و کاریکاتوریست بزرگ ایران، زنده یاد اردشیر محصص، با آن همکاری داشت و روی جلد و صفحات هر شمارهی مجله را – متناسب با موضوعات آن - با چند اثر ارزشمند خود میآراست. هنرمندان برجسته ی دیگری نیز با نقطه همکاری مستمر داشتند؛ به ویژه ناصر درخشانی (خاور)؛ و کسانی كه با نام مستعار، كارهایشان را ارائه میدادند: میتی، قدسی، اختر.

.